maandag 31 december 2007
zondag 30 december 2007
Tony Gatlif's Transylvania
TRAILER TRANSYLVANIA
Woeste cinema :-)
met de Nadara Gipsy wedding band.
in januari in Nederland, van de zomer vast in Sziget :-)
Woeste cinema :-)
met de Nadara Gipsy wedding band.
in januari in Nederland, van de zomer vast in Sziget :-)
zaterdag 29 december 2007
The opening of the trunk
moment of inner freedom
when the mind is opened
and the infinite universe
revealed and the soul
is left to wander
dazed and confused
searching here and there
for teachers and friends
J.Morrison
vrijdag 28 december 2007
paardrijles
Elora geeft les aan Sabrina.
Sabrina is op vakantie en komt uit een weeshuis in Oost-Berlin.
Sabrina's
lievelingsdier is ein Pferd!!
Sssstttttt!!!!!! " je maakt soms meer lawaai dan je denkt"
Gisteren tijdens de film in Hartloper, nu in de hele city!!
Verdraagzaamheid versus gebods cultuur.
Een gedachtekind van onze politiek?
Pure betutteling en infantilisering van de burger.
Revolte!
woensdag 26 december 2007
the sheltering sky - Merzouga
Top film! DVD opnieuw gekeken. Prachtige muziek. 'Fever ride'. Prachtige beelden.
Ook maar eens wat oude Marokko foto's 'gedigitaliseerd'.
in alle rust, onder de kerstboom, op zoek naar warmte
maandag 24 december 2007
zondag 23 december 2007
zaterdag 22 december 2007
vrijdag 21 december 2007
longnight&sweetmusic
" Don't be afraid, just eat up all the gray
and it will fade all away"
Patric Watson- dankC! -the great escape -
and it will fade all away"
Patric Watson- dankC! -the great escape -
lezen onder de kerstboom
" So I wasn't dreaming, after all. " she said to herself. "unless we're all part of the same dream. Only i do hope it's MY dream, and not the Red King's! I don't like belonging to another person's dream" she went on in a rater complaining tone, " I've a great mind to go wake him, and see what happend!".
- through the looking glass - Lewis Carroll
- through the looking glass - Lewis Carroll
woensdag 19 december 2007
bloggen?? Is dat leuk?
Met wat meer zicht op 'what's it all about' denk ik ja! Zeker!
Een blog is een perfecte plek om indrukken achter te laten van alles wat de aandacht trekt.
Of om statements te maken :-) Zomaar en zondermeer.
'tijd' beeld vastleggen.
Dit alles zonder regelmaat.
I'm the girl in anachronisme :-)
Lekker de boel van tijd tot tijd bij-bloggen :-)
Een blog is een perfecte plek om indrukken achter te laten van alles wat de aandacht trekt.
Of om statements te maken :-) Zomaar en zondermeer.
'tijd' beeld vastleggen.
Dit alles zonder regelmaat.
I'm the girl in anachronisme :-)
Lekker de boel van tijd tot tijd bij-bloggen :-)
dinsdag 18 december 2007
Sing!
"There is this thing that's like touching except you don't touch
Back in the day it just went without saying at all
All the world's history gradually dying of shock
There is this thing it's like talking except you don't talk
You sing
You sing"
-Amanda Palmer-
maandag 17 december 2007
zondag 16 december 2007
Microbe
THE MICROBE
The Microbe is so very small
You cannot make him out at all,
But many sanguine people hope
To see him through a microscope.
His jointed tongue that lies beneath
A hundred curious rows of teeth;
His seven tufted tails with lots
Of lovely pink and purple spots
On each of which a pattern stands
Composed of forty separate bands;
His eyebrows of a tender green;
All these have never yet been seen –
But scientists who ought to know,
Assure us that they must be so….
Oh! Let us never, never doubt
What NOBODY is sure about!
H. Belloc
zaterdag 15 december 2007
door de nacht
Kun je medisch handelen als het moet? Kan ik dat?
Vannacht diende onverwachts het antwoord op deze vraag aan.
Nee.
Om twee uur werden we wakker van een enorm gebonk. Het kwam uit de slaapkamer van eloor.
Ik wist direct, dit zal het zijn, een hypo.
Haar lichaam maakte woeste oncontroleerbare bewegingen. Haar bewustzijn weg. De ogen draaien en er kwam bloed uit haar mond. Ze was haar tong aan het stukbijten.
Terwijl ik haar trillende en schokkende lijf tegen me aan hou merk ik dat ik niet anders kan dan dat.
Vasthouden.
Zo hebben we allemaal onze rol. De familie als systeem.
Ondertussen wordt het pompje losgekoppeld, en de glucogon-injectie gezet door papa, die precies weet wat hij moet doen. En daar gaat kyl met een zaklamp naar buiten om alle buitenverlichting aan te doen.
Een licht baken in de koude nacht. Dit om de ambulance de weg te wijzen.
Het is hier. Hier is het.
De glucagon doet zijn werkt. Eloor komt bij, maar blijft ver weg, onsamenhangend en alles afwijzend. Ze heeft geen idee wat er gebeurd en wie die mannen met hun blauw-gele vestjes aan haar bed zijn. Even later zoeven we door de nacht. In de ambulance is het rustig. Ik praat met Erik, de chauffeur. Over diabetes. Over zijn werk. Het valt me op hoe warm deze twee stoere mannen praten over hun kleine patiënte die ze vervoeren. Hoe erg ze het vinden dat haar dit allemaal overkomt zonder dat ze dit wil, zonder dat ze er ook maar iets aan kan doen. Hoe nadrukkelijk ze dit herhalen.
Als de ambulance bij het ziekenhuis is gearriveerd heeft eloor een beertje in haar hand. Gekregen van die aardige ambulance meneer, die zelf ook suiker heeft, en elora nu met zachte stem uitlegt, dat het vannacht weer een stapje ' leren' is.
Inmiddels zijn we weer thuis, en eloor is in diepe slaap. Om de 2 uur prikken we haar bloed, en de waardes zien er weer goed uit.
Het beertje staat op de keukentafel.
Het beertje om vast te houden.
Vannacht diende onverwachts het antwoord op deze vraag aan.
Nee.
Om twee uur werden we wakker van een enorm gebonk. Het kwam uit de slaapkamer van eloor.
Ik wist direct, dit zal het zijn, een hypo.
Haar lichaam maakte woeste oncontroleerbare bewegingen. Haar bewustzijn weg. De ogen draaien en er kwam bloed uit haar mond. Ze was haar tong aan het stukbijten.
Terwijl ik haar trillende en schokkende lijf tegen me aan hou merk ik dat ik niet anders kan dan dat.
Vasthouden.
Zo hebben we allemaal onze rol. De familie als systeem.
Ondertussen wordt het pompje losgekoppeld, en de glucogon-injectie gezet door papa, die precies weet wat hij moet doen. En daar gaat kyl met een zaklamp naar buiten om alle buitenverlichting aan te doen.
Een licht baken in de koude nacht. Dit om de ambulance de weg te wijzen.
Het is hier. Hier is het.
De glucagon doet zijn werkt. Eloor komt bij, maar blijft ver weg, onsamenhangend en alles afwijzend. Ze heeft geen idee wat er gebeurd en wie die mannen met hun blauw-gele vestjes aan haar bed zijn. Even later zoeven we door de nacht. In de ambulance is het rustig. Ik praat met Erik, de chauffeur. Over diabetes. Over zijn werk. Het valt me op hoe warm deze twee stoere mannen praten over hun kleine patiënte die ze vervoeren. Hoe erg ze het vinden dat haar dit allemaal overkomt zonder dat ze dit wil, zonder dat ze er ook maar iets aan kan doen. Hoe nadrukkelijk ze dit herhalen.
Als de ambulance bij het ziekenhuis is gearriveerd heeft eloor een beertje in haar hand. Gekregen van die aardige ambulance meneer, die zelf ook suiker heeft, en elora nu met zachte stem uitlegt, dat het vannacht weer een stapje ' leren' is.
Inmiddels zijn we weer thuis, en eloor is in diepe slaap. Om de 2 uur prikken we haar bloed, en de waardes zien er weer goed uit.
Het beertje staat op de keukentafel.
Het beertje om vast te houden.
vrijdag 14 december 2007
lullaby for a dream
"You are my sunshine, my only sunshine
You make me happy when skies are gray
You'll never know dear, how much I love you
Please don't take my sunshine away"
You make me happy when skies are gray
You'll never know dear, how much I love you
Please don't take my sunshine away"
Sappho
" whenever I catch
sight of you, even for a moment
then my voice deserts me
and my tongue is struck silent, a delicate fire
suddenly races underneath my skin
my eyes see nothing, my ears whistle like
the whirling of a top
and sweat pours down me and a trembling creeps over
my whole body, I am greener than grass
at such times, I seem to be no more than
a step away from death
but all can be endured, since even a pauper..."
sight of you, even for a moment
then my voice deserts me
and my tongue is struck silent, a delicate fire
suddenly races underneath my skin
my eyes see nothing, my ears whistle like
the whirling of a top
and sweat pours down me and a trembling creeps over
my whole body, I am greener than grass
at such times, I seem to be no more than
a step away from death
but all can be endured, since even a pauper..."
Abonneren op:
Posts (Atom)